A door to somewhere else. The door of a hospital: the “Sotiria” Hospital in Athens (literally, Sotiria means “rescue”) where the artist’s mother was treated, in April 2018. The door itself is damaged, repaired, its handle held in place by transparent plastic pipes, those pipes used for infusions. A door that seems as if covered in bandages. This is how things get repaired. This is how humans get repaired, too.
Manolis Baboussis, with his images and his poetry, has always tried to repair the world, not without shedding light – a raw light – on the willful wounds that we inflict on it
Barbara Polla (from the catalogue of the exhibition of Manolis Babousis, “The Garden”)
Μια πόρτα. Η πόρτα ενός νοσοκομείου – του Νοσοκομείου “Σωτηρία” στην Αθήνα (κυριολεκτικά, “διάσωση”) όπου νοσηλευόταν η μητέρα του καλλιτέχνη, τον Απρίλιο του 2018. Η ίδια η πόρτα είναι κατεστραμμένη, επισκευασμένη, το χερούλι συγκρατείται από διαφανή πλαστικό σωλήνα μετάγγισης, σαν να είναι καλυμμένο με επιδέσμους. Με αυτόν τον τρόπο επισκευάζονται τα αντικείμενα. Με αυτόν τον τρόπο επισκευάζονται και οι άνθρωποι επίσης.
Ο Μανώλης Μπαμπούσης, με τις εικόνες και την ποίησή του, προσπάθησε πάντα να διορθώσει τον κόσμο, όχι χωρίς να ρίξει φως -ένα ωμό φως- στις εσκεμμένες πληγές που του προκαλούμε.
Barbara Polla (απο τον κατάλογο της έκθεσης του Μανώλη Μπαμπούση, «Ο κήπος»)
