το νόημα ήρθε πρωί- πρωί, στην Πέρα Μεριά, στην Κάτω Μεριά, στην Άνω Μεριά. το βράδυ ήρθε άλλο, απλώθηκε, όπως η ομορφιά,στον ουρανό, στην αμμουδιά στα βράχια, μπήκε στο μπετό, στο αλάτι το πιπέρι, στο φαγητό της Λυδίας, μπήκε στο Σούπερ Μάρκετ,στα αγριοκάτσικα, σε μια έκθεση, σε μια πέτρα, σ΄ ένα ξεσκονιστήρι, σ ένα φλυτζάνι νερό, στη λειψυδρία, σ’ ένα πορτοφόλι,έβαλαν το τοπίο και όλα πήρανε νόημα. οι ανόητοι και οι αμετανόητοι έπιασαν το νόημα, το  άδειασαν, έμεινε το νέο νόημα με νέο όνομα,Νέα Αστυπάλαια, Νέα Κέα, Νέα Σμύρνη. έμεινε το Κεντρικό Πολεοδομικό Συμβούλιο Καταστροφής Νήσων Αιγαίου και Όρων Ελλάδας,(ΚΠΣ- ΚΝΑ-ΟΕ),το Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο Καταστρατήγησης Αποφάσεων,( ΕΠΣΚΑ ).δώρο μια πισίνα ανά τουρίστα και ένα ξερό χωράφι ανά αγρότη.

το νόημα καλλιεργήθηκε, αναπτύχθηκε, ανακατεύθηκε,κόπηκε όπου φυτρώνει ελεύθερο. γύρω του, στη χώρα xωρίς νόημα, κτίζουν την καταστροφή,  κτίζουν το όραμά τους,  η ευγένεια των ΜΑΤ,  η βουλιμία, η εκμετάλλευση. κτίζουν μ’  ένα καλά κρυμμένο νόημα,  ένα παράπλευρο νόημα, ένα παραπλανητικό νόημα, ένα ολιγαρχικό νόημα, ένα εμφανές  νόημα του κενού, το νόημα των παγωμένων αισθήσεων, το νόημα  της απώλειας του περιβάλλοντος, το νόημα της απώλειας της ανθρώπινης ύπαρξης.ξημέρωσε, το νόημα αποσυνδέθηκε από τον τόπο του, μπλέχτηκε, σκάλωσε, έμεινε ακίνητο στον ορίζοντα, όπως η λέξη – ΤΕΛΟΣ – στις παλιές ταινίες

 

 

 

 

 

Τ