τον παράδεισο δεν τον ονειρεύομαι τον ζήσαμε. θυμάμαι όταν βρεθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε αμέσως.οι υπόλοιπες αισθήσεις μας αργότερα χρειάσθηκε χρόνος. χρειάσθηκε κόπος. θυμάμαι τα χρώματα, τους ήχους, τις εναλλαγές του. θυμάμαι την αδιαφορία, την οργή, για κάθε κομμάτι που του έλειπε. θυμάμαι τα χειροκροτήματα, από τις γύρω βεράντες για την καταστροφή του. δεν σκέπαζαν το άγχος μου και ας τον φροντίζαμε και ας μεγαλώναμε τα δένδρα και ας περιορίζαμε τη θέα, για να μην την βλέπουμε, έβλεπε τη μελαγχολία μας, είναι εύθραυστος.
